“Artıq iki həftədir ki, Nikol Paşinyan hər səhər insanlara “xoş sabah” arzulamaqla psixoterapevtik metod tətbiq edir. Bu zaman o, qeyri-adi, bəzən isə anlaşılmaz neyro-linqvistik jestlərdən istifadə edir və bunu müxtəlif üslublu musiqilərin müşayiəti ilə həyata keçirir”.

Globalinfo.az xəbər verir ki, bu fikirləri Ermənistanın Respublikaçılar Partiyasının (ERKP) Şura üzvü Armen Ovasapyan deyib.

Onun sözlərinə görə, Paşinyan heç nəyi təsadüfən etmir:

“Onun hərəkətləri, mimikası, barmaq jestləri və təbəssümü müəyyən mesajlar daşıyır və bunlar insanların şüuraltısına və emosional qavrayışına yönəlmiş olur. Əsasən, mövcud böhran və ictimai çaşqınlıq fonunda Nikol kollektiv şüuraltıya manipulyativ təsir göstərməyə çalışır. O, dolayı mesaj ötürür: “Baş verənlərdə mənim günahım yoxdur, mən də sizdən biriyəm”. Bu yolla özünü günahsız biri kimi təqdim edir.

Bundan başqa, barmaqları ilə etdiyi “ürək” işarəsi “lövbərləmə” metodudur: təkrarlanan ritmlə edilən bu jest şüuraltıya sevgi, sülh və etimad hissi ilə göndərir. Nəticədə insanlar fərqinə varmadan emosional asılılığa düşürlər.

Bu mexanizm kollektiv səviyyədə işləyir. Belə mesajlar mütəmadi təkrarlandıqda cəmiyyət ona uyğun reaksiya verir, bir növ hipnoz olur. Beləliklə, psixoloji dissonans yaranır – şüuraltı bu “xoş sabah” siqnalları ilə vəziyyəti normal kimi qəbul etməyə başlayır.

Belə neyro-linqvistik üsullar bir şəxsin ixtirası deyil. Dövlət rəhbərlərinin əksəriyyəti zaman-zaman oxşar üsullardan istifadə edirlər, hər biri öz psixoloji modelinə uyğun şəkildə.

Məsələn:

• Aleksandr Lukaşenko “xalq–ata” tipli psixoloji eyniləşdirmə tətbiq edir. Onun nitqlərində daim “mənim xalqım”, “mənim övladlarım”, “biz hamımız bir ailəyik” kimi ifadələr səslənir. Bu, şüuraltı itaət modelini formalaşdırır. Sadə dil və kobud, amma atalıq üslubu burada yumşaq nəzarət alətidir.

• Vladimir Zelenski bunun əksini seçib – “xalq–dost” modeli. Nitqləri “biz”, “bizim”, “hamımız birlikdə” sözlərinin ətrafında qurulur və bu, insanlarda emosional bağ və həmrəylik illüziyası yaradır.

• Rəcəb Tayyib Ərdoğan daha aqressiv “biz – onlara qarşı” narrativi ilə çıxış edir. Nitqlərində açıq ayrımlar aparır: “biz – möminlər, vətənpərvərlər” və “onlar – satqınlar, dinsizlər, Qərbpərəstlər”. Bu, qrup kimliyini gücləndirir və kollektiv özünümüdafiə refleksi yaradır. Onun dik əl hərəkətləri, səsin yüksəlməsi və intonasiyanın dəyişməsi neyro-linqvistik göstərişlər kimi işləyərək tabeçilik sahəsi formalaşdırır.

Beləliklə, Nikolun “xoş sabah” modeli ilk baxışda sadə bir xoş söz təsiri bağışlasa da, əslində bu, kollektiv psixoloji proqramlaşdırmadır”.