Görkəmli sənətkar Süleyman Abdullayev bir çox xanəndələrin yetişməsində, onların püxtələşməsində böyük rol oynayıb. Onun sənətindən təkcə tələbələri deyil, həmçinin digər sənətkarlar da faydalanıb.
Xalq artisti Nəzakət Teymurova Moderator.az-a açıqlamasında bildirib ki, Süleyman Abdullayev sənəti bu gün dərsliklərdə təbliğ olunmalıdır:
“Dədə Süleyman dünyasını dəyişəndə öncə ruhuna fatihə verdim, sonra “Segah” oxudum. Biz xanəndələr muğamla dünyaya göz açır, muğamla bu dünyadan köçürük. Özümdə güc toplayıb onu xəstə yatağında ziyarət edə bilmədim. Çünki biz onu hər zaman qamətli görmüşdük. İnana bilmirdim ki, bir gün amansız xəstəlik Süleyman müəllimi də yatağa salacaq. Süleyman Abdullayev Azərbaycan muğamının yaşadılmasında, qorunmasında böyük işlər görüb. Elə mahnılarımız var ki, onu ifasında sevmişik, öyrənmişik. Dövrünün xanəndələri arasında onun öz xüsusi dəsti-xətti var idi. Siz bir biləsiniz ki, o vətənini, doğma Füzulini, Qoçəhmədli kəndini nə qədər çox sevirdi. Əlbəttə ki, belə sənətkarların adı əbədiləşdirilməli, yaşadılmalıdır. Bilirəm ki, ailəsinin ən böyük istəyi Süleyman Abdullayev adına musiqi məktəbinin yaradılmasıdır. İnanıram ki, doğma Füzulidə, Qoçəhmədli kəndində həm adına küçə, həm də musiqi məktəbi olacaq. Gənclər, tələbələr bu cür sənətkarlar haqda dərsliklərdən oxuyub öyrənməlidirlər”.
Əməkdar artist Cabir Abdullayev saytımıza açıqlamasında bildirib ki, Süleyman Abdullayevin səsini təkrarlamaq mümkün deyil:
“Süleyman Abdullayev deyəndə yada gözəl bir səs, gözəl səsin xırdalığı və şirin avaz düşür. Çünki o səsi Allah məhz onun üçün yaradıb. Təkrarolunmaz bir xanəndə idi. Biz uşaqlıqdan Süleyman Abdullayevin səsi ilə böyümüşük. Ailəmizə çox yaxın idi. Qardaşım Vahid Abdullayevlə çox yaxın dost olublar. Ondan çox bəhrələnmişik. Təbii oxumaq deyəndə dərhal yada Dədə Süleyman düşür. Allah onun ruhunu şad etsin. O həm də sadə və çox yaxşı bir insan idi. Mən onun sadəliyi ilə həmişə fəxr edirdim. Uşaqla uşaq, böyüklə böyük idi. Süleyman Abdullayev sənət möhürünü vurub getdi. 100 il keçsə də xalqımızın ürəyində yaşayacaq. O avaz heç vaxt unudulmaz, yaddan çıxa bilməz. Həyat davam edir. O öz ömrünü yaşayıb getdi. Nə vaxt efirdə oxuyurdumsa, dərhal veriliş bitən kimi məni yığırdı. Deyirdi ki, “Cabir, hamı mənə zəng edir ki, bu oğlan kimdir? Qohumundur, nəyindir?”. Həm soyadımız eyni idi, həm də səsimizdə oxşarlıq var idi. Bizi çox yaxın bilirdilər. Münasibətimiz də çox yaxşı idi. Mən həmişə Süleyman müəllimlə fəxr etmişəm”.
Əməkdar artist Sevinc Sarıyeva isə bildirib ki, Süleyman Abdullayev bütün gənclərə dəstək olub:
“O heç vaxt heç kimin sözünü danışmazdı, qeybət etməzdi. Saf, təmiz, billur qəlbli bir insan idi. Onun oxuduğu “Segah”-ı, “Çahargah”-ı heç kim oxuya bilməz. Səsində tamam başqa bir yanğı, haray var idi. Qarabağ, Füzuli işğal olunanda nisgil səsinə hopmuşdu. Amma dövrünün ən gözəl oxuyanlarından idi. Filarmoniyadakı konsertləri hər zaman anşlaqla keçib. Vahid Abdullayevlə çox yaxın dost idi. Hər dəfə onun sinfinə gəlirdi, çay içirdi və deyirdi ki, “Sevinci oxut”. Bir dəfə “Orta Mahur” oxudum. Pulun pul vaxtı çıxarıb mənə 50 dollar verdi. Dedi ki, “apar bunu xərclə, o oxumağına ancaq pul düşür”. Elə əliaçıq, ürəyi təmiz adam idi. Mənə “Xaric segah”, “Mirzəhüseyn segah”-ı oxudurdu. Onunla bağlı xatirələrim çoxdur. Son nəfəsində gedib onu elə bir vəziyyətdə gördüm ki.. Kaş mən getməzdim, onu elə görməzdim. Heç vaxt taleyindən gileylənməzdi. Allah ona qəni-qəni rəhmət etsin”.
