Beləliklə, bir sıra məmurların qanunsuz hərəkətindən Azərbaycanın 1-ci vitse-Prezidenti Mehriban xanım Əliyevaya müraciət edən ABŞ vətəndaşı azyaşlı Ceylanın hüquqlarını müdafiə edən hüquqşünas A.Əfəndizadə yaranmış vəziyyətdə yenə də Ədliyyə Nazirliyi İcra Baş İdarəsini günahkar bilir. Çünki bu iş üzrə Ali Məhkəmənin qərarı icra edilmir, baş idarə rəisi Nurəddin Mustafayev buna imkan vermir.
***
A.Əfəndizadə «Təzadlar»a təqdim etdiyi müraciətində qeyd edir ki, Davud Bağırovun konstitusiya şikayətini alıb və onunla tanış olur. A.Əfəndizadə yazır ki, ümumiyyətlə, həmin şikayətin icraata götürülməsinə əsas yoxdur. Belə ki, Davud Bağırov orada faktiki hallardan söhbət edir. “Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” AR Qanunun 34.3 maddəsinə əsasən, həmin qanunun 34.2-ci maddəsində nəzərdə tutulmuş hallarda Ali Məhkəmə tərəfindən baxılıb qurtaran işin faktiki halların yoxlanılmasına yol verilmir. Həmin Qanunun 52.1. maddəsinə əsasən AR Konstitusiyasının 130-cu maddəsinin III hissəsinin 1-7-ci bəndlərində, V və VII hissələrində nəzərdə tutulan məsələlərlə əlaqədar Konstitusiya Məhkəməyə daxil olmuş sorğu və ya şikayət, bir qayda olaraq, 30 (otuz) gün müddətində Konstitusiya Məhkəməsinin palatasının iclasına çıxarılır, sorğu və ya şikayətin icraata qəbul edilməsini və yaxud qəbul edilməsindən imtina edilməsi haqqında Qərardad qəbul olunur. Həmin Qanunun 52.2. maddəsinə əsasən sorğu və ya şikayətin icraata qəbul edilmə, yaxud qəbul edilməsindən imtina haqqında Qərardad qəbul edildiyi gündən ən geci 7 (yeddi) gün ərzində tərəflərə rəsmi məlumat verilməlidir. Göründüyü kimi iş materialları 18 dekabr 2017-ci il tarixində Konstitusiya Məhkəməsi dəftərxanasına çatdırılsa da, həmin məhkəmə tərkibi 6 (altı) aya yaxın müddət keçdikdən sonra icraata götürmüşdür.
Qanunlara hörmət qanunsuzluğu…
Davud Bağrov şikayətində qeyd edir ki, Səbail r-n Məhkəməsinin (hakim Nurəddin Bağırov) 28 aprel 2016-cı il tarixində çıxarmış olduğu qətnaməsi qanuni qüvvəsini almış olduğundan, həmçinin respublikanın ailə məcəlləsində alimentin, qəyyumluğa görə xərclərin tutulması barədə müddəa olmadığından, həm də valideynlik hüququndan məhrum edilməmiş şəxsin övladına yaxınlaşması qadağan edilmədiyindən Dubay Ali Məhkəməsinin 250/2016 saylı 14 fevral 2017-ci il tarixli Qərarının Azərbaycan Respublikasının ərazisində tanınmasına və məcburi icra edilməsinə lüzum yox idi…Halbuki Səbail r-n Məhkəməsinin 28 aprel 2016-cı il tarixində çıxarmış olduğu qətnaməsindən Merim Beishekeyeva (Beyşekeyeva) tərəfindən verilən apellyasiya şikayətinin, nəhayət, Bakı Apellyasiya Məhkəməsinin (sədrlik edən hakim Raqib Qurbanov, hakimlər: Etibar Nəbiyev və Azad İmanovun tərkibində) iş №2(103)-9285/2017 saylı 11 avqust 2017-ci il tarixli Qərardadına əsasən apellyasiya şikayəti mümkün hesab edildiyindən qeyd edilmiş qətnamənin qüvvədən düşdüyü məlum olur. Bu səbəblərdən Dubay Ali Məhkəməsinin 250/2016 saylı 14 fevral 2017-ci il tarixli Qərarının Azərbaycan Respublikasının ərazisində tanınmasına və məcburi icrasına yönəlməsinə dair Azərbaycan Respublikasının Ali Məhkəməsinin iş №10(102)-80/2017 saylı 05 oktyabr 2017-ci il tarixli Qərardadını çıxarmasına heç bir problem yoxdur. Digər tərəfdən, Davud Bağrovun Dubay Əmirliyində həm maaşı yüksək, həm də gəlirləri çox, Dubayın görkəmli yerlərində bahalı mülklərə sahib olduğundan Dubay Məhkəmələri haqlı olaraq belə Qərarlar veriblər.
«Bundan başqa, Plenumun iclasında Azər Qulyev tərəfindən bəhanə gətirilmişdir ki, onlara sənədlər verilməmişdir ki, ətraflı tanış olsunlar, tərcümədə olan cüzi qüsurları aşkar etsinlər, digər məsələlərə görə geniş şəkildə etiraz və ya vəsatət verəydilər. Təbii ki, bütün bu fikirlər absurddur. Bir qədər sonra bütün bunlara hüquqi qiymət veriləcəkdir», -deyə A.Əfəndizadə müraciətində yazır.
Dubay Məhkəmələrinin Qərarlarına diqqət yetirdikdə Birləşmiş Ərəb Əmirliklərinin (BƏƏ) 28 saylı 2005-ci il tarixli “Vətəndaş vəziyyəti haqqında” Qanunun tərəflərə tətbiq olunması haqqında qeydlər vardır. Belə ki, həmin Qanunun tələblərinə əsasən tərəflər və yaxud onlardan biri Birləşmiş Ərəb Əmirliklərinin (BƏƏ) vətəndaşları deyillərsə və öz ölkələrinin qanunvericiliklərinin tətbiq olunması barədə vəsatət verməyiblərsə, həmçinin öz vətənlərində belə bir iddianın verilməsini arzulamayıblarsa, məhkəmələrin Birləşmiş Ərəb Əmirliklərinin (BƏƏ) Qanunlarını tətbiq etmələri əsas götürülür. Nə iddiaçı Merim Beishekeyeva, nə də cavabdeh Davud Bağırov belə bir iddianın öz ölkələrində (yəni Qırğızıstan və Azərbaycanda) aparılmasına, öz ölkələrinin (yəni Qırğızıstan və Azərbaycanın) qanunlarının tətbiq edilməsində maraqlı olmadıqlarından, vəsatət qaldırmadıqlarından yuxarıda qeyd edildiyi kimi, BƏƏ-nin 28 saylı 2005-ci il tarixli “Vətəndaş vəziyyəti haqqında” Qanunun tətbiq edilməsi Qərara alınıb. Belə halda da ümumiyyətlə, Konstitusiya Məhkəməsi Davud Bağrovun şikayətini icraata götürməməlidir, indi ki, götürmüşdür, “Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” AR Qanunun 49 və 68 maddələrinə əsasən xitam verilməsinə dair Qərardadını çıxarmalıdır.
Merim Beishekeyevanın nümayəndəsi Abdulla Əfəndizadə daha sonra Konstitusiya Məhkəməsinin hakimləri olmuş Sona Salmanovaya, Roşən İsmayılova, Kamran Şəfiyevə etirazını məhkəməyə təqdim edib. Lakin Konstitusiya Məhkəməsi həmin etiraza baxılacağı, müşavirəyə getdikləri barədə elan verməkdən, müşavirədə olub, həmin etirazı təmin edib və ya etməməsi barədə Qərardadını çıxarmaqdansa, məhkəmənin sədri Fərhad Abdullayev Davud Bağrovun vermiş olduğu şikayətinə görə məhkəmənin qərar qəbul etməsi üçün 30 gün müddətinə müşavirəyə çıxdığını, çıxarılacaq qərarın rus dilinə də tərcümə variantının Merim Beishekeyevaya təqdim ediləcəyini bildirir.
Bununlada Konstitusiya Məhkəməsinin sədri F.Abdullayev doğru yol tutmur. Belə ki, “Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” AR Qanunun 63.5. maddəsinə əsasən Konstitusiya Məhkəməsi ən geci 15 gün müddətində müşavirədə olaraq məhkəmə aktını (yəni qərarı və ya qərardadını) çıxarmalıdır.
Məhkəmə iclas protokolu necə saxtalaşdırılıb?
Nəhayət, 11 sentyabr 2018-ci il tarixdə məhkəmə iclas protokolları Abdulla Əfəndizadəyə təqdim edilmişdir. Protokolda çoxlu saxtakarlıqlar və təhriflər olduğundan Abdulla Əfəndizadə məhkəməyə ətraflı şəkildə 11 (on bir) vərəqdən ibarət Qeydlər təqdim etmişdir. Fikir verin, 28 iyun 2018-ci il tarixində keçirilmiş məhkəmə iclasından 75 (yetmiş beş) gün, 25 iyul 2018-ci il tarixindən isə 48 (qırx səkkiz) gün keçdikdən sonra protokol hazırlanmışdı! Protokolla tanış olarkən Konstitusiya Məhkəməsinin 28 iyun 2018-ci il tarixində keçirilmiş iclas protokolunda məhkəmənin səkkiz hakiminin adı qeyd edilsə də (həqiqətən hakimlərdən təkcə Mahir Muradov iştirak etməyib), 25 iyul 2018-ci il tarixi ilə qeyd edilmiş iclas protokolunda isə hansı hakimlərin iştirak etdiyi barədə heç bir məlumat olmayıb.
Daha sonra həm Konstitusiya Məhkəməsinin saytında 08 avqust 2018-ci il tarixində yerləşdirilmiş qərarında, həm də Abdulla Əfəndizadəyə təqdim edilmiş həmin qərarın surətində cəmi 7 (yeddi) hakimlərin: Fərhad, Abdullayevin, Sona Salmanovanın, İsa Nəcəfovun, Kamran Şəfiyevin, Rovşən İsmaylovun, Ceyhun Qaracayevin və Rafayıl Qvaladzenin adları vardır. Hakim Südabə Həsənovanın adı, soyadı yoxdur. ***
Abdulla Əfəndizadə yazır:
-Əvvəldə qeyd edildiyi kimi, Konstitusiya Məhkəməsinin sədri olan Fərhad Abdullayevin həyat yoldaşı, Səbail rayon Qeydiyyat Şöbəsinin müdiri, eyni zamanda Bakı Nikah Evinin rəisi olan, öz iş yerlərində nadir hallarda tapılan İradə İsgəndərova heyfini də çıxmağa tələsmişdi. Hələ keçən il KİV-lərdə onun azyaşlı Ceylaya 2012-ci ilin dekabr ayında Azərbaycanda 2000 (iki min) manat müqabilində saxta doğum şəhadətnaməsinin verilmiş olmasını təşkil etmiş olduğu barədə məlumat verilmişdir. Konstitusiya Məhkəməsinin sədri Fəryad Abdullayevin həyat yoldaşı İradə İsgəndərovanın 12 dekabr 2012-ci il tarixində azyaşlı, 02 noyabr 2012-ci il təvəllüdlü, ABŞ vətəndaşı olan Ceylanın adına saxtakarlıqla vermiş olduğu doğum haqqında şəhadətnaməsi Kassasiya Şikayətində qeyd edildiyi kimi, yeddi səbəbdən etibarsız sayılmalıdır:
Birincisi, Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabinetinin “Vətəndaşlıq vəziyyəti aktlarının dövlət qeydiyyatı Qaydası” haqqında 31 oktyabr 2003-cü il tarixli 145 nömrəli Qərarın 1.14. maddəsinə əsasən Vətəndaşlıq vəziyyəti aktlarının dövlət qeydiyyatı haqqında şəhadətnamələr və təkrar şəhadətnamələr, barəsində müvafiq vətəndaşlıq vəziyyəti aktının qeydiyyatı tərtib olunaraq şəxslərin özlərinə verilir. Şəhadətnamələr yalnız notariat qaydasında təsdiq olunmuş etibarnamə əsasında digər şəxslərə verilə bilər. Etibarnamə isə verilməyib.
İkincisi, həmin Qanunun 2.3. maddəsinə əsasən Doğumun qeydə alınması üçün uşağın doğulduğu gündən ən geci 1 ay ərzində, uşaq ölü doğulduqda isə ən geci doğum vaxtından ötən 3 gün müddətində müraciət edilməlidir. Göründüyü kimi uzağı 02 dekabr 2012-ci il tarixədək 1 (bir) ay müddəti ötdüyü, həmin müddətdə müraciət edilməli olduğu halda 10 (on) gündən artıq müddət keçdikdən sonra “müraciət edilmiş olsa da” cavabdeh təşkilat bu hala da “diqqət yetirməmişdir”, məhkəmələr də bir cümlə ilə də olsa buna hüquqi qiymət verməkdən yayınmışdılar.
Üçüncüsü, həmin Qanunun 2.11. maddəsinə əsasən Uşağın valideynlərinin soyadları müxtəlif olduqda uşağa valideynlərin razılığı ilə atanın və ya ananın soyadı verilir. Lakin göründüyü kimi hüquqlarını müdafiə etdiyim Merim Beishekeyevanın tərəfindən cavabdeh Səbail r-n qeydiyyat şöbəsinə heç bir razılıq verilməmişdir. Bu hala nə cavabdeh təskilat əhəmiyyət verməmiş, məhkəmələr də hüquqi qiymət verməkdən yayınmışdılar.
Dördüncüsü, üçüncü şəxslərdən Davud Bağrovun da etiraf etdiyi və 29 avqust 2017-ci il tarixli məhkəmə iclas protokolunun 3-cü vərəqindəki (iş mat. 2-ci Cildinin 40 vərəqdə) sonuncu abzasdan yuxarı abzasda da qeyd edildiyi kimi, cavabdeh Səbail r-n qeydiyyat şöbəsinə azyaşlı Ceylaya ABŞ-ın Nyu-York şəhərindəki Vətəndaşlıq Vəziyyəti Aktlarının Qeydiyyatı İdarəsi tərəfindən 16 noyabr 2012-ci il tarixdə verilən Doğum Şəhadətnaməsinin kserosurətinin fotosurəti göndərdiyindən, cavabdeh təşkilat, yəni Səbail r-n qeydiyyat şöbəsinin müdiri açıq-aşkar gördüyündən ki, azyaşlı Ceylaya ABŞ-da artıq doğum şəhadətnaməsi verilib və Azərbaycanda ona doğum şəhadətnaməsi verilməməlidir, cavabdeh qanunu kobud surətdə pozmuşdur.
Beşincisi, fərz etsək ki, guya həqiqətən də üçüncü şəxslərdən Davd Bağrov tərəfindən 08 dekabr 2012-ci il tarixində Dubayda Səbail r-n qeydiyyat şöbəsinə Ərizə yazılmışdır ki, bacısı Cəmilə Bağırova doğum şəhadətnaməsi alsın, bununla belə, həmin ərizə Dubayda Azərbaycan Respublikasının Baş Konsulluğunda təsdiq edilməli idi və təsdiq edilməmişdir (iş mat. 1-ci Cild 24-cü vərəq). Halbuki Dubaydakı baş konsul Pərviz İsmayılzadə Davud Bağırovun yaxın qohumu idi.
Altıncısı, iş materiallarının 2-ci Cildinin 142-ci vərəqinə diqqət edərkən Azərbaycanın İstanbuldakı Baş Konsulluğundan AR Xarici İşlər Nazirliyinə ünvanlanmış KİST/346/17 nömrəli 24 iyul 2017-ci il tarixli məktubu, həmin cildin 143-cü vərəqinə diqqət edərkən AR-nın Dubaydakı Baş Konsulluğu tərəfindən AR Xarici İşlər Nazirliyinə ünvanlanmış KDUB/100/17 nömrəli 25 iyul 2017 il tarixli məktubu azyaşlı Ceylanın ABŞ vətəndaşına dair mənsubiyyətini bir daha sübut edir. Necə ki, üçüncü şəxslərdən Davud Bağrov tərəfindən ABŞ-ın vətəndaşı olan azyaşlı Ceylaya Azərbaycana gəlməsi üçün 2013-cü ilin iyul ayında Azərbaycanın Dubaydakı Baş Konsulluğun viza verməsi üçün müraciət etdiyi qeyd edilir.
Yeddincisi, iş materiallarının 2-ci Cildinin 20-ci vərəqinə diqqət edərkən azyaşlı Ceylaya ABŞ vətəndaşına dair 13 dekabr 2012-ci il tarixdə verilən P USA seriyalı 488048595 №-li Pasportunun və 21-inci vərəqinə diqqət edərkən azyaşlı Ceylaya Dubay Əmirliyində Bağrov Davdun vizası üzrə 06 mart 2013-cü ildə verilən 125496223 №-li Rezident Pasportunun olmasına, hətta Dubay Əmirliyində azyaşlı Ceylaya verilən Rezident Pasportunda onun (yəni azyaşlı Ceylanın) ABŞ vətəndaşına dair mənsubiyyətinin tanınmasına dair 488048595 №-li Pasportunun daşıyıcısı olduğu haqqında qeydlərə məhkəmə instansiyaları tərəfindən qəsdən hüquqi qiymət verililməmişdir. Belə də biabırçılıq və qanun pozuntusu olarmı? Bəs məhkəmələr nəyi araşdırmış və Azərbaycan dövlətinin adından necə qərar qəbul etmişdir???
(Davamı var)
«Təzadlar»ın Araşdırma Qrupu
