Gürcüstanda keçirilən prezident seçkiləri kütləvi iğtişaşlara və “Maydan” təşkil etmək cəhdinə daha bir səbəb yaradıb. Əvvəllər eyni səbəblər xarici agentlər haqqında qanunlar, parlament seçkiləri və baş nazir İrakli Kobaxidzenin 2028-ci ilə qədər Avropaya inteqrasiyanın dayandırılması ilə bağlı bəyanatı idi.
Reyting.az xəbər verir ki, bu barədə “Regnum” yazıb.
Rusiya nəşrinin təhlilində qeyd olunur ki, əks-səda və əhəmiyyət baxımından prezidentin seçilməsi açıq şəkildə deputatların səsverməsindən aşağı səviyyədədir: Axı Gürcüstan parlament ölkəsidir və dövlət başçısı yalnız mərasim rolunu icra edir. Lakin indiki vəziyyətdə müxalifət tərəfdarlarını Rustaveli prospektinə gətirmək üçün istənilən bəhanədən yapışır.
Fikirlərin mübarizəsi
Parlament seçkilərindəki məğlubiyyətdən sonra prezident postu Mixeil Saakaşvili tərəfdarlarının son sığınacağı idi. Salome Zurabişvili Fransa vətəndaşıdır. Onun vətəni və bütövlükdə Avropa İttifaqı ilə sıx əlaqələri var, hökumətin razılığı olmadan bir neçə dəfə icazəsiz Brüsselə gedib və ən əsası Saakaşvili həbsdə olduğu zaman müxalifətçilərin diqqət mərkəzinə çevrilib.
Dekabrın 14-də Gürcüstan növbəti eskalasiya ilə üzləşib və suverenlik tərəfdarları ilə “Maydan fəalları” arasında mübarizənin daha bir mühüm mərhələsi başlayıb. Ölkə ilk dəfə olaraq prezidenti vətəndaşların birbaşa səsverməsi ilə deyil, 300 deputatdan ibarət seçki kollegiyasının səsi ilə seçib.
Hakim “Gürcü arzusu” partiyası parlamentdə çoxluğa malikdir; O, əslində qalib gəlib. Kavelaşvili siyasətçidən daha çox futbolçu kimi tanınır.
Bir vaxtlar Gürcüstan millisinin rəmzi olan Tbilisi “Dinamo”sunda çıxış edib, “Spartak-Alaniya” komandasının tərkibində Rusiya çempionu olub, daha sonra “Mançester Siti”yə keçib. O vaxtlar Mançesterdə hələ ulduzları satın alan şeyx sponsorlar yox idi, buna görə də Kavelaşvili gələndən dərhal sonra klub Premyer Liqadan çıxıb.
Gürcüstanın yeni prezidentinin futbolda və siyasətdə real uğurlarını ümumiləşdirsək, çox təvazökar olacaqlar. Ancaq belə bir vəzifə, hətta parlamentli respublikada belə, hələ də hörmətli bir səviyyədir.
Müqayisə üçün qeyd edək ki, İtaliyanın “Milan”ının daha məşhur və “ulduz” müdafiəçisi Kaxa Kaladze paytaxt meridir.
Kavelaşvili heç vaxt diplom almayıb: 1989-cu ildə Tbilisi Dövlət Universitetinin iqtisadiyyat fakültəsinə daxil olub, ikinci kursda oranı tərk edib. Ancaq başa düşmək lazımdır ki, indiki hakimiyyətin əleyhdarları professor və ya məşhur mədəniyyət xadiminin namizədliyini irəli sürsələr belə, "Arzu" namizədini ləkələmək üçün hər hansı bir səbəb axtaracaqlar.
Eyni zamanda, Kavelaşvili “Gürcü arzusu”nu deyil, koalisiyaya daxil olan “Xalqın gücü” partiyasını təmsil edir. Bu, prezidentin hakim partiyadan və parlamentdən müəyyən müstəqilliyini nümayiş etdirən mühüm nüansdır.
Yeri gəlmişkən, 2022-ci ildə Kavelaşvili digər iki deputat - Sozar Subari və Dmitri Xundadze ilə birlikdə “Arzu” sıralarını tərk edib. Doğrudur, partiyaya etiraz əlaməti kimi yox, ABŞ-a meydan oxumaqla.
Açıq məktubda 3 qanunverici Vaşinqtonu “siyasi fonu gərginləşdirməkdə” və “süni şəkildə inqilabi əhval-ruhiyyə yaratmaqda” ittiham edib. “Arzu”nun keçmiş üzvləri onu tərk edərək müstəqilliklərini nümayiş etdirmək, siyasi proseslərlə bağlı həqiqətləri əhaliyə daha yaxşı çatdırmaq istəyirdilər.
Keçmiş prezident seçkiləri kontekstində o da çox diqqətəlayiqdir ki, Gürcüstanda anti-Rusiya siyasətinin tətbiqindən imtina etdikdən sonra Avrop İttifaqı və ABŞ-ı respublikaya təzyiqlərinə görə tənqid etməyə başlayan ilk siyasətçilərdən biri məhz Kavelaşvili olub.
Parlament uğrunda mübarizədə olduğu kimi, prezidentlik uğrunda mübarizədə də əsas komponent 2 ideyanın rəqabəti idi: Qərbə boyun əyib Rusiyaya qarşı mübarizə, ya da müstəqillik nümayiş etdirərək Moskva ilə praqmatik münasibətlər qurmağa davam etmək.
Əgər Zurabişvili Fransa, Avropa və NATO ilə sıx bağlıdırsa, Kavelaşvilinin rus idman təcrübəsi onun şimal qonşusu ilə dostluq deyilsə, yeni körpülərin qurulmasına kömək etməlidir.
“Arzu”da Abxaziya və Cənubi Osetiya ilə münasibətləri yaxşılaşdırmağa hazır olması ilə bağlı söhbətlər fonunda (“Gürcü arzusu”nun lideri Bidzina İvanişvili Saakaşvilinin bu iki xalqa qarşı cinayətlərinə görə üzr istəmək niyyətindən danışıb), Kavelaşvilinin karyerası Vladiqafqaz “Alaniya” da yaxşı fon və gələcək aktivdir.
Aşağı müxalifət fəallığı
Qəribədir ki, prezident seçildikdən sonra ilk günlər nisbətən sakit keçdi. Seçki günü səhər tezdən etirazçılar parlamentin qarşısındakı meydanı doldurmağa başladılar və axşam saat 7-ə qədər oranı tərk etmədilər. Kaxa Kaladze hətta Yeni il ağacının alovlanma mərasimini də təxirə salmalı olub.
Camaat bələdiyyə sədrinin evə getmək tələbini eşitməyib. Polis Azadlıq meydanından gedən parlamentlə vətəndaşların arasında dayanıb. “Arzu”nun icraçı katibi Mamuka Mdinaradzenin parlamentə getməmək çağırışlarından sonra etirazlar səngiməyə başladı.
Ölkənin əsas yolkasının işıqlarını görməyə gələn vətəndaşlar getməyə başladılar və gecə yarısına yaxın hamı evinə getdi. Ertəsi gün də qeyri-adi heç nə baş vermədi.
Gürcülər sülhü seçdilər
Müxalifət liderləri də o qədər də fəallıq nümayiş etdirmədilər. Ən çox maraqlanan Zurabişvili səssizcə Rustaveli prospekti ilə gedirdi. Etirazçılar “Salome, Salome!” şüarlarını səsləndirsələr də, o, dayanmadı və küçə ilə enərək Prezident Sarayına tərəf getdi.
Hazırkı prezidentin yeganə reaksiyası sosial şəbəkələrdəki paylaşım olub. Zurabişvili qrammatik səhvlərlə yazıb: “Ayıqlıq və fərasət”. Ertəsi gün qısa mesajı ilə o, mitinqlərə dəstək verdiyi üçün “Avropalı dostlarına” təşəkkür edib.
Noyabr ayından Almaniya, Latviya, Litva, Polşa, Finlandiya, Fransa, İsveç və Estoniyadan olan deputatlar Tbilisiyə səfər edir və müxalifətin mitinqlərində sanki öz evləri kimi iştirak edirlər.
Milli hökumətlər də onları dəstəkləyir.
Dekabrın 15-də Estoniya Xarici İşlər Nazirliyi və Litva Xarici İşlər Nazirliyi Tbilisidə etirazların yatırıldığı iddiası ilə əlaqədar Kobaxidze də daxil olmaqla, Gürcüstan rəsmilərinə qarşı sanksiyalar elan edib. 3 Baltikyanı ölkə dekabrın əvvəlində İvanişvili və daxili işlər naziri Vaxtanq Qomelaurinin öz ərazilərinə daxil olmasına qadağa qoyub.
Zurabişvili və Qərb güc toplayır
Zurabişvilinin davranışına görə, müxalifət üçün “Maydan”ın yeni həlledici mərhələsi hələ gəlib çatmayıb. Son tarix dekabrın 29-da, Kavelaşvilinin inauqurasiya günü o, sarayı tərk etməli olacaq. Müxalifət məhz bu gündə çıxışlar üçün güc toplayır.
Kobaxidze açıq şəkildə bildirdi ki, vəzifədən gedən prezident binanı tərk etməli olacaq. “Düz 2 həftədən sonra yeni prezidentin andiçmə mərasimi keçiriləcək. Salome Zurabişvili tutduğu vəzifədən getməli olacaq”, - Kobaxidze dekabrın 14-də deyib və eyni zamanda, onu Qərbin maraqlarına xidmət etməkdə ittiham edib.
“O, əvvəllər də, bir vaxtlar da, indi də kənar maraqlara xidmət etməli idi. İstənilən agentin taleyi faciəlidir. Buna görə də, biz sadəcə, bu şəxsə rəğbət bəsləyə bilərik”, - deyə baş nazir qeyd edib.
Seçilmiş lider Kavelaşvili daha diplomatik danışıb. O, Zurabişvilini ölkəsinə, vətəninə, xalqına və konstitusiyasına hörmət etməyə, istefa verməyə və rejimlə mübarizə aparmaq istəyirsə, bunu “başqa mövqedən” etməyə çağırıb.
Dekabrın 29-da “Gürcü arzusu” və onunla birlikdə bütün Gürcüstan xarici agent prezidentlə vidalaşacaq və suverenliyə doğru daha bir addım atacaq. Hakim partiyanın nümayəndələri 2018-ci ildə Zurabişvilinin bu posta namizədliyini özləri irəli sürdüklərinə təəssüflənirlər. Sonra fransız qadının Gürcüstanla Qərb arasında körpü olacağına ümid edirdilər. O zaman Tiflis həqiqətən də Avropa ilə yaxınlaşmağa ümid edirdi: “Arzu” özü konstitusiyaya Aİ və NATO-ya doğru kurs yazmışdı.
Lakin Rusiya ilə Qərb arasında qarşıdurma başlayanda İvanişvilinin partiyasının nümayəndələri başa düşdülər ki, “tərəfdaşlar” Gürcüstandan istifadə etmək istəyir və əməkdaşlıqdan imtina etsələr, Tbilisidə hakimiyyəti dəyişmək niyyətindədirlər.
Son zamanlar “Gürcü arzusu” nümayəndələri tez-tez üzr istəyirdilər. Adətən, keçmiş Saakaşvili hökumətinin səhvlərinə və cinayətlərinə görə, bəzən isə özlərinə görə. Dekabrın 13-də Kaladze (o, həm də partiyanın baş katibi postunu tutur) “Gürcü arzusu”nun səyləri ilə Zurabişvilinin prezident olmasına görə ölkədən üzr istəyib.
İndi hakim partiya optimist olaraq qalır. Kobaxidze dönə-dönə təkrar edir ki, Gürcüstanda “Maydan” iflasa uğrayıb və heç vaxt olmayacaq. Baş nazir qeyd edib ki, “Arzu”nu 1 milyon 120 min nəfər dəstəklədiyi halda, müxalifət son aksiyalara hətta 2 min narazı insanı da yığa bilməyib.
Doğrudan da, əvvəlki mitinqlərlə müqayisədə indiki mitinqlər çox zəif oldu, amma hakimiyyətin əldə etdiyi nailiyyətlərlə dincəlməsi hələ tezdir. Kobaxidzenin Avropaya inteqrasiyanın dayandırılması ilə bağlı bəyanatlarına etirazlar zamanı müxalifət və ona rəğbət bəsləyənlər öz potensiallarını nümayiş etdirdilər. Sonra təvazökar minlərlə yox, yüz minlərlə insan küçələrə çıxdı.
Zurabişvili artıq prezident sarayını tərk etməyəcəyinə söz verib. Müxalifət və ona rəğbət bəsləyən Qərb mətbuatı yaxşı informasiya səbəbləri, daha yaxşısı, müqəddəs bir fədakarlıq axtaracaq. Televiziya üçün isə 72 yaşlı yorğun qadının binadan qovulması lazım olan şeydir. 4 müxalifət koalisiyası isə bu hadisədən maksimum yararlanmağa çalışacaq.
Avropa həm də yeni mitinqlərdən və təhlükəsizlik qüvvələri ilə toqquşmalardan qazanc əldə edəcək. “Spiegel” yazır ki, Almaniya Xarici İşlər Nazirliyi Aİ səviyyəsində sanksiyaların tətbiqi üçün daha fəal təbliğat aparmaq istəyir. Avropa İttifaqının özü bir sıra təşkilatları və Rusiya Federasiyası, Gürcüstan və Moldovanın 16 vətəndaşını “hibrid hərəkətlər” ittihamı ilə qara siyahıya salmaq niyyətindədir.
Brüssel, Paris və Berlin “Gürcü arzusu”na kənardan təzyiq göstərəcək və onun nüfuzunu sarsıdacaq. Maydan reallaşmasa belə, Aİ liderləri yaranmış məqamdan istifadə edərək Gürcüstan siyasətinə fəal şəkildə müdaxilə etmək istəyirlər.
Artıq vasitəçiliyini təklif edən Emmanuel Makron Gürcüstandakı bütün tərəfləri dialoqa çağırıb. Vaxtilə Fransa, Almaniya və Polşa Ukraynanın keçmiş prezidenti Viktor Yanukoviçlə müxalifət arasında vasitəçi kimi çıxış ediblər. Onların sülhməramlılığının necə başa çatdığını bütün dünya görür.
