Kulis.Az məşhur marş və hərbi-vətənpərvərlik mahnılarının müəllifi Şahin Musaoğlu ilə müsahibəni təqdim edir.
- Son günlər sizin “Cənab leytenant” və “İgid əsgər” mahnılarınız sosial şəbəkələrdə çox paylaşıldı və televiziyalarda nümayiş olundu. Müəllif kimi bu mahnıların tarixçəsindən danışardınız...
- Həmin mahnıların həm sözü, həm musiqisi mənə aiddir. Bu iki mahnının yaranması mənim Müdafiə Nazirliyi ilə əməkdaşlıq etdiyim dövrə təsadüf edir. Rahat şəraitdə belə mahnılar yaranmır. “İgid əsgər” mahnısı ilk mahnı idi. O vaxt könüllü döyüşçülərimiz “Şəhidlər xiyabanı”nda and içiləndə mən orda idim. Düzdür onlarla getmədim, amma bəlkə də gedə bilərdim. “İgid əsgər” şeiri o ərəfədə yarandı. Sonra hiss elədim ki, nə isə yarımçıqdır, hislərimi ifadə etmir. Musiqiyə müraciət etdim. İfadə etmək istədiyimi musiqi ilə dedim. Bu, ilk bəstəm idi və bununla musiqiyə gəldim. Bəstəmi Faiq Ağayevə verdim. Onun Sankt-Peterburq səfəri olduğu üçün gecikdi və mahnını Şəmistan Əlizamanlıya verdim.
- Mahnıların belə populyarlıq qazanmasını nə ilə bağlayırsınız? Professional bəstəkar deyilsiniz, ədəbiyyatla da ciddi məşğul olmursunuz.
- Səmimi hislərlə yazıldığı üçün sevildi. Bütün mahnılarım belədir. Bir də reklam, gündəm ciddi rol oynayır. 4-5 il idi “Cənab leytenant” yazılmışdı, amma populyar deyildi. Ramil Səfərov olaylarında “Qulp”un aparıcısı Ramil Səfərovdan veriliş hazırladı, mahnı da orda səsləndi, populyarlıq bundan sonra başladı.
- Müdafiə Nazirliyi ilə əməkdaşlığınız necə baş tutdu?
- 1991-94-cü illər ərzində mən Müdafiə Nazirliyinin bir neçə idarəsi ilə əməkdaşlıq etmişəm. İlk əməkdaşlıq etdiyim tibb idarəsi idi. Çoxlu yaralılar gəlirdi. Mexanizm, operativ idarəçilik yox idi. O vaxt operativ qərargah yaradıldı və mən ona rəhbərlik etdim. Bakıya gələn bütün yaralıların siyahısı məndə olurdu. İlk hərbi-tibbi arxivi yaratdıq. Sonra sənədli filmlər studiyası ilə əməkdaşlıq etdim. Şəmistan Əlizamanlı, Seyidağa Mövsümlü, Nəriman Əbdülrəhmanlı, Rahib Qəriblə birlikdə çalışdıq. Ardınca MN Hərbi Elmi Tədqiqatlar idarəsi ilə əməkdaşlıq etdim. “Hərbi bilik” jurnalı və “Azərbaycan ordusu” qəzetində yazılarım gedirdi.
- “Cənab leytenant” mahnısı necə yazıldı?
- Bu mahnıya qədər dörd-beş mahnı yazmışdım. Bu mahnı da daxili sifarişim idi.
- Bizdə hərbi vətənpərvərlik mahnılarının az olmasından gileylənirlər. Siz necə düşünürsünüz?
- Mən düşünürəm ki, hərbi vətənpərvərlik mahnıları dövlət sifarişi ilə yazılmır. Bu, içdən gəlməlidir və mütləq qisasa çağırmamalıdır. Vətən haqqında, onun dağı-dərəsi haqqında tərif yazmaq da vətənpərvərlik deyil. İtalyan filmlərinin birində müğənni İtaliya bayrağına bürünüb hospitalda səhnəyə çıxır. Auditoriyaya baxır ki, əsgərlərin əksəriyyəti yaralıdır. Özünü itirir, oxumaq istədiyi mahnını yox, sevgi haqqında bir mahnı oxuyur.
Hərbi vətənpərvərlik mahnıları deyəndə yalnız marşlar yada düşməməlidir. Müğənnilər, bəstəkarlar tələbat olan musiqilər yazır. Yəqin mən həkim olmasam kütləyə işləyərdim. Vətən üçün ölmək şərəfdirsə, vətən üçün yaşamaq borcdur.
- “Cənab leytenant”la bağlı iki sualım var. Biri “Bir cüt ulduzlu, aylı paqonlar” misraları ilə bağlıdır... Bir cüt ulduzlu aylı poqonu olan leytenant yox, polkovnik leytenantdır axı...
- Orduda bir müddət belə oldu, leytenant poqonunda iki ulduz və kiçik ay vardı. Sonradan...
- “Səngər başında çatdığın ocağın” misrası var. Səngərdə ocaq çatmaq olmaz axı...
- İlk dəfə cəbhəyə gedəndə qış idi. Hər tərəf qar idi. Blindaja girdik. Peç olsa da yandırmırdılar. O zaman anladım vəziyyət necədir (gülür). Müharibə verilişlərində əsgərlər həmişə tonqal ətrafında toplaşır. Yəqin bunun assosiasiyadır.
-Kitabınız çap olunubmu?
- Cəmi bir kitabım çıxıb. Mən şeir yazsam da, bəstələrim olsa da özümü daha çox həkim hesab edirəm. 27 ildir mən sənətimi – həkimliyimi sevirəm. Həkimliyi yazıdan üstün tuturam.
- Şeir yazmağa nə vaxt başlamısınız?
- Uşaqlıqdan. 2-3-cü sinifdə Azərbaycan radiosunda “Tapar” adlı verliş vardı, tez-tez o verlişə çıxırdım.
- Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə necə üzv oldunuz?
- Mənim “İgid əsgər möhkəm dayan” kitabım çap olundu, “İgid əsgər” şeiri dördüncü sinif dərsliklərinə salındı. Yazıçılar Birliyi də ondan sonra məni dəvət etdi.
- Müharibə vaxtında hərbidə olmusunuz. O illərlə bağlı yaddaqalan hadisələr varmı?
- Çox hadisələr olub. Məsələn, mənim yadımdadır ki, Müdafiə Nazirliyinə bir qadın gəlmişdi. Kənar adamları buraxmırdılar nazirliyə. Çox çətinliklə gəldi, dərdini danışdı. Sonra mənə dedi ki, ver mənim oğlumu. Dedi, axşam sənin mahnına qulaq asdı, sonra getdi döyüşə və qayıtmadı. O zaman başa düşdüm ki, çox ağır bir yükün altındayam. İndi oğlum əsgər yaşındadır və mütləq əsgərliyə getməlidir.
- Şəmistan Əlizamanlı deyir ki, “Cənab Leytenant” mahnısından sonra xeyli gənc zabit olmağı, hərbçi olmağı seçib...
- Hərdən mənim yanıma gələn adamların telefonundan bu mahnını eşidirəm. Ya özü, ya həyat yoldaşı hərbidə olanlar bu mahnını dinləyir. Bu mahnı bütün hərbçilərə aiddir. Amma məxsusi leytenantlar üçündür. Leytenantlıq xidmətin ən çılğın dövrüdür.
- Yeni kitab haqqında düşünürsünüz?
- Mənim yeni şeirlərim, esselərim var. Kitab olaraq sistemləşdirmişəm, təxmini adını da düşünmüşəm. Sadəcə, hazırda çap etməyə stimul yoxdur. Mən kitabla məşğul olsam, bütün işlərimi unutmalıyam. Birinci kitabın dizaynı ilə məşğul oldum, kağızına qədər Dubaydan gətizdirdim. İndi bu keyfiyyətdə kitab çap etmirlər.
