İrəvandan Putinin üzrxahlığına reaksiya

Erməni jurnalist Razmik Akopcanyan Rusiya prezidenti V. Putinin İlham Əliyev qarşısında üzr istəməsini şərh edib. "DİA-AZ" xəbər verir ki, erməni jurnalist aşağıdakı qənaəti yazıb:

“Keçən günün hadisələri bəlkə də bütün postsovet dövründəki ən parlaq hadisələrdən biri hesab oluna bilər. AZAL-ın təyyarəsinin Rusiya səmasında vurulması, onlarla Azərbaycan vətəndaşının həlak olması və sonrakı reaksiya Moskvanın son vaxtlar özünün “təsir zonası” hesab etdiyi məkanda qüvvələr balansının necə dərindən dəyişdiyini nümayiş etdirdi.

İyirmi ildir qonşuları ilə imperiya mentoru tonunda danışmağa adət etmiş Rusiya prezidenti Vladimir Putin ilk dəfə olaraq bəhanə tapır. Onun İlham Əliyevdən yöndəmsiz üzr istəməsi sadəcə diplomatik jestdən başqa bir şey deyil. Bu, tektonik sürüşmənin simvoludur: Rusiya artıq diktə etmir, özünü doğrultmağa məcburdur.

Ukraynalı jurnalist və siyasi şərhçi Vitali Portnikov haqlı olaraq qeyd edib ki, Putinin ictimaiyyətdən üzr istəməsi və “günahkarları cəzalandıracağı” vədi zəiflik nümayişidir.

Mahiyyət etibarı ilə Rusiya lideri aşkar olanı etiraf etmək məcburiyyətində qaldı: AZAL-ın təyyarəsi Rusiya raketi ilə vurulub. O, bunu “qırıntılar” adlandırsa da, buna baxmayaraq, bu, Rusiya raketi idi. Ukraynaya genişmiqyaslı işğalın başlanmasından bəri Putin ilk dəfə olaraq günahı etiraf etmək kimi səslənən sözlər səsləndirdi.

Bakıda reaksiya birmənalı və proqnozlaşdırıla bilən idi. Azərbaycan mediası və ekspertləri hadisəni “diplomatik qələbə” adlandırıblar. Və həqiqətən də bu, qələbə idi. Portnikovun da qeyd etdiyi kimi, Putin Əliyevi “nankorluqda” ittiham etməyə cəsarət etmədi. O, televiziya kameraları qarşısında, bütün dünyanın gözü qarşısında Rusiyanın məsuliyyətini etiraf etməyə və “təəssüf” ifadə etməyə məcbur oldu.

Belə bir vəziyyət yaxın vaxtlara qədər təsəvvür edilə bilməzdi. Moskva diktə etməyə, aşağılamağa, tələb etməyə öyrəşib. Amma indi vəziyyət dəyişib. Rusiya hökuməti özünü zəif hiss edir. Bu, təkcə diplomatik jestlərdə deyil, məmurların davranışlarında da özünü göstərir. Hətta bir vaxtlar “gənc və modernləşmiş” Rusiyanın simvolu olan Dmitri Medvedev də indi Şimali Koreyaya köməyə görə təşəkkür etməyə məcburdur.

Bu sadəcə yöndəmsizlik deyil - bu bir diaqnozdur. Buraya 5000 kubalının Ukraynada Rusiya tərəfində döyüşmək üçün göndərildiyi barədə məlumat da əlavə edilir. Təkcə coğrafi deyil, həm də mənəvi cəhətdən uzaq ölkələrdən olan əcnəbi muzdluların xidmətinə müraciət etmək hansı dərinlikləri tələb edir? Bütün bunlar Rusiya sisteminin aşkar, qaçılmaz çöküşünün əlamətləridir.

… Ona görə də Portnikovun sözləri çox cəlbedicidir. Düz deyir: bütün dünya Azərbaycanın diplomatik qələbəsinin, Rusiyanın rüsvayçılığının şahidi oldu. Amma bu, təkcə bir dövlətin digəri üzərində qələbəsi deyil. Bu, Moskvanın artıq güc mərkəzi olmadığını başa düşməyə başlayan bütün postsovet məkanının oyanmasının simvoludur. Bunu Ermənistanda hər bir ayıq adam anlayır”.